Afgelopen weekend had ik mij gewaagd aan een nieuw avontuur. De nacht van Vlaanderen of de 100 kilometers van Torhout. Daar zou men echter ook een nieuwe Belgisch Kampioen ultra lopen kronen. Een mooie titel, waar ik wou voor gaan.
Maar in het gewoel van de strijd verloor ik snel het idee om een titel te behalen.
Het plan was om er een snelheid op aan te houden van om en bij de 14 km/u en zien waar ik de man met de hamer zou tegenkomen, ik had eerlijk gehoopt rond kilometer 80. Maar al van bij de eerste ronde kon ik niet weerstaan om mee te gaan vooraan met Nico Serroen (de domste beslissing van de dag). Ronde na ronde liepen we keurig door, zodat we halfweg ergens doorkwamen rond 3u28', goed voor een gemiddelde van 14.6km/u. Veel te snel dus voor mij.
Na 50 kilometers kreeg ik het gezelschap van mijn begeleider op de fiets Hannes Vandermoere. Ik voelde dat ik veel te snel gelopen had in mijn eerste helft en zei toen meerdere malen om te strijd te staken. De bovenbenen waren reeds compleet verzuurd en met de wetenschap dat ik nog een marathon moest lopen besloot ik om defenitief te stoppen. Geen makkelijke opgave maar verlossend om de handdoek in de ring te gooien (de slimste beslissing van de dag).
Na 60 kilometer stapte ik uit de wedstrijd en had toen nog een gemiddelde over 14.2km/u. Tussen kilometer 50 en 60 heb ik dus inderdaad een ferme klop gekregen.
Nu volgt een kleine rustperiode en in de Spaanse zon probeer ik terug de trainingen op te pakken. Want eind augustus staat de CCC op het programma. Daar mag opgeven GEEN OPTIE zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten