Mallorca

Zoals alle wannabe toppers die hun dagen slijten op exotische bestemmingen besloot ik om samen met boezemvriend en trainingspartner Bert richting de Balearen te trekken Mallorca om een trainingsstage af te werken.  Even op afzondering zodoende dat je je 100% kan focussen op trainen en rusten.
Trainen is één van mijn favoriete tijdverdrijven en zeker als het niet solo is en dan nog op een mooi Eiland onder de Spaanse zon.  Dat trainen niet echt een straf is voor mijn geest en dat mijn bulldozer lijf de arbeid goed verteerd is wellicht één van mijn sterktes.  Dit in combinatie met een ijzeren maag die zowel Duvels en sportdrank-Overstims- verteerd is ook één van mijn troeven. Het Duvel gedeelte buiten beschouwing dan, laat dit eerder een zwakte zijn.

Juist Mallorca, daar waar we gebleven.  Niet het trainen van playa-discotheca-playa  met de daarbij horende randanimatie en spijs en drank, maar het prepareren van lijf en geest voor de komende 3 maanden om tegen eind augustus eindelijk op waarde te kunnen lopen rond die Mont Blanc, dit stond op het programma.

De keuze van Mallorca was ook gekozen voor zijn onstabiele ondergrond, met vele losliggende stenen die het vaak moeilijk maken om tempo op te maken.  Dat dit een werk punt is voor mezelf is tijdens en nadien gebleken.  De technische afdalingen waar souplesse en durf een must is voelde ik dat ik nog steeds met "ei" in mijn broek naar beneden hol.  Belangrijk was dat ik het werkwoord "hollen" kan gebruiken en niet "bollen".  De afdaling in zeer technische secties behoren verre van mijn specialiteiten, maar het was een succes dat ik heelhuids van de bergen kon "hollen" aan een aanvaardbaar ritme.

Naast het rond cruisen in de bergen stond verder nog op het programma, snorkelen en zwemmen in de Middellandse Zee.   En nadien konden we gebruik maken van de sportfaciliteiten van het hotel en zwommen we dagelijks na de trainingen wat los in het zwembad waar keurig baantjes lagen.
De evaluatie van onze eerste trainingsstage in de Spaanse zon was een voltreffer.  Je volop kunnen/mogen concentreren op je hobby is een uitzonderlijke luxe.  De technische secties hebben van mij nog steeds geen berggeit gemaakt, maar het geloof en de durf begint stilaan terug te komen om op lange afdalingen de schade te kunnen beperken.

Tijdens de zomermaanden zal ik mij nu wat gerichter kunnen bezig houden met het ultra werk met alle bijhorende  nevenactiviteiten die mij sterker zouden moeten maken, rompstabiliteit, kracht en streching.  Geen competitie zodanig dat ik mij kan houden aan mijn plan. De enige wedstrijd die nog op het programma staat is de 1/4 triatlon van Brugge, niet echt een wedstrijd maar eerder een weddenschap met minimale training maar met maximale inzet.

Dorst?

Zondag was het een zomerse dag in de Ardennen met temperaturen die hoog boven de 20° piekten was het een zalige dag om aan buitensport te doen, wandelen, kayak, petanque, ... en ja zelf lopen.
In Aywaille organiseerde men voor de tiende maal de Ohm trail.  Een uitdagende en zware trail die alles bezit om binnen een 10-tal jaar hun 20ste editie te vieren.
Dat het een zonnige dag zou worden hadden Frank en Sabine reeds van tevoren aangekondigd zodoende dat men zich vooraf kon voorbereiden...
Door mijn jarenlange ervaring in de duursport en de daarbij horende rituelen had ik mezelf al goed geprepareerd.  Het vaste ritueel met in de hoofdrol Overstims startte ik op van 3 dagen tevoren.  Met de wetenschap dat het wel eens een warmere dag zou kunnen worden verrijkte ik mijn Overstims Malto met wat ORS van Care Plus.  Wat kledij betrof koos ik voor licht maar geen singlet.  Mijn Patagonia Runners shirt zou mij in eerste instantie moeten beschermen tegen de zonnestralen, het grote voordeel van een shirt met mouwen is dat je je lichaam toch beter beschermt tegen de zon.
Met deze voorbereiding besloot ik om mij niet 100% te geven maar om gecontroleerd te lopen, reden hiervan is een aansluiting van een mooie trainingsstage op Mallorca-met flanellen benen kan je niets uitrichten op trainingsstage-.
Van bij de start zag ik dat de groep traag op gang kwam en nam toen het commando. Ik leidde een mooie groep die op de eerste klim na een paar honderd meter uiteenspatte.  Gecontroleerd huppelde ik naar boven en voelde dat ik het gezelschap had van een stevige gezel. Een Spanjaard of moet ik zeggen Catalaan, hij zou een tijdje mijn partner zijn.  Ik voelde dat de kerel een paar klassen sterker was dan ikzelf maar blijkbaar had hij geen zin in een eenzame solo tocht doorheen de Ardennen.  Na een leuke babbel bleek mijn gezel vriend en trainingspartner te zijn van de Spaanse goden en resideert hij in Font Romeu de trainingsplek waar alle Olympiaden heen trekken om zich voor te bereiden op hun goud, zilver of brons.  Met deze wetenschap bleef ik mijn plan volgen, gewoon gecontroleerd lopen en mij geen "reet" en/of "scheet" aan te trekken dat ik eigenlijk een paar maten te klein was voor mijn compagnon.  Grappig, leuk en tof dat hij telkens wachtte als hij te ver uitliep.
Op het moment dat het parcours van de 50, het parcours van 20 en 35 kruiste was het zover.  Hij etaleerde hoe je een berg moet oplopen en vervolgens moet aflopen.  In no-time was de vogel gaan vliegen.  In feite heb ik die gast zelf niet naar beneden zien lopen omdat hij al op die 400m een voorsprong op mij nam van 200m.  Geen moment heb ik proberen aandringen want dit zou trouwens toch maar leidden tot zelfmoord.  Ik bleef me dus gewoon verder focussen op mijn eigen ritme en bleef eten en drinken.
Op de 3de bevoorradingspost zag ik plots het onwaarschijnlijke mijn Catalaanse vriend lag onder de douche, hij had zich netjes neergestreken onder de bidon met drinkwater en had het kraantje opengedraaid en liet het water zo over zijn oververhit lijf stromen. Blijkbaar had hij de Belgische zon wat onderschat en liep hij zo tegen de muur. Na mezelf volgegoten te hebben met cola en mijn Overstims soft flasks -die ik thuis netjes had opgevuld met de Overstims Hydrxir Lange afstand poeder-op te vullen met water.  Vertrok ik dan maar alleen verder.
Een half uurtje later bleek mijn Catalaans vriend terug aansluiting gevonden te hebben met mij.  En liep hij terug verder uit.  Nog steeds liep ik op dit moment op cruisecontrole wel begon ik ook wat de benen te voelen en besloot dan maar om op sommige plaatsen het dribbelen te ruilen voor het wandelen.
Toen de Suunto Ambit3 meer dan 50K aangaf wist ik dat ik bijna binnen was.  Een korte afdaling richting Amblève en toen zag ik terug het onwaarschijnlijke.  De Catalaan was compleet verslagen door de Belgische zon.  Compleet verward en zo verdwaasd als 20 junks lag hij tussen de trappen.  Vriendinnen Barbara en Leen -die de 20 liepen-waren er blijkbaar als eerst bij en verzorgde de kerel zo goed mogelijk.  Hij slurpte hun water op maar blijkbaar was hij dermate uitgedroogd dat van lopen/waggelen/vallen geen sprake meer was.  Blijven liggen en wachten op de ambulance dus.  Barbara en Leen lieten mij verder lopen en zo liep ik dan zelf wat verdwaasd verder als eerste over de streep.
Nadien maak je dan de balans op en merk je op dat het niet alleen de benen zijn die het verschil kunnen maken.  Mijn sterkte was deze dag dat ik alles netjes volgens plan heb afgewerkt.  Geen paniek bij het opmerken van een véél sterkere kandidaat.  Mij mooi kunnen houden aan mijn voedingsplan, om de 45' een Overstims Fruit'n Perf en een halve liter Overstims Hydrixir lange afstand en op de verzorgingsposten zo veel mogelijk water en cola binnen gieten. Na 3u30' overschakelen naar de Overstims cafein gel en wat Coup de Fouets.
Straks mag ik in Mallorca terug wat voeling leren krijgen met wat technische secties om nadien de machine scherper te zetten in de Italiaanse bergen.  Ik duik dus eventjes uit de competitie  om mij 200% te kunnen focussen op UTMB eind augustus.

Voorbeschouwing Ohm Trail

Komend weekend trek ik richting "La redoute", Aywaille, om terug een trail af te haspelen. Niet zomaar een trailke maar de Ohm-Trail, het is daar waar ik een aantal jaar geleden kennis maakte met deze mooie sport, liefde op het eerste zicht.
Dit jaar zorgt de organisatie voor een parcours van 50K, aanleiding hiervan is de 10de editie.  Het belooft terug een zware omloop te worden met aaneengeregen bulten en klimmen. Niet alleen op-en-neer fanaten zullen zich hier kunnen uitleven, maar ook technische tracks zullen wellicht op het menu staan.  Kortom  een wedstrijd die alles bezit.
Of ik terug klaar ben om mij terug in de strijd te mengen? La bouillonante is wonderwel snel verteerd, na een pauze was de honger terug groot om de loopsletsen aan te trekken. De afgelopen weken heb ik reeds een mooi programma kunnen afwerken, een mooie mix van kwaliteit en kwantiteit. En bovenal staat mijn geest in de juiste setting.
Met een ijzeren geest en een aanvaardbare fysieke conditie kan ik dus terug richting front trekken. 

De bandenkeuze zal wellicht de Asics Fuji Racer worden een lichte trailschoen die de ondergrond goed aanvoelt waardoor dat agressief lopen een plezier is.

Wat kleding betreft hoop ik op zon waardoor ik kan aantreden in de Patagonia Air Flow Singlet indien de zon niet van de partij is zal het wellicht terug de Patagonia Short-Sleeved Fore Runnner Shirt worden.

Brandstof wordt terug de Overstims Hydrixir Lange Afstand en de Overstims Fruit'nPerf en de Overstims Cafein gel. Nadien moet de Overstims Recup ervoor zorgen dat ik enkele dagen later terug het juiste ritme kan vinden in Mallorca.