donderdag 18 juni 2015

Mallorca

Zoals alle wannabe toppers die hun dagen slijten op exotische bestemmingen besloot ik om samen met boezemvriend en trainingspartner Bert richting de Balearen te trekken Mallorca om een trainingsstage af te werken.  Even op afzondering zodoende dat je je 100% kan focussen op trainen en rusten.
Trainen is één van mijn favoriete tijdverdrijven en zeker als het niet solo is en dan nog op een mooi Eiland onder de Spaanse zon.  Dat trainen niet echt een straf is voor mijn geest en dat mijn bulldozer lijf de arbeid goed verteerd is wellicht één van mijn sterktes.  Dit in combinatie met een ijzeren maag die zowel Duvels en sportdrank-Overstims- verteerd is ook één van mijn troeven. Het Duvel gedeelte buiten beschouwing dan, laat dit eerder een zwakte zijn.

Juist Mallorca, daar waar we gebleven.  Niet het trainen van playa-discotheca-playa  met de daarbij horende randanimatie en spijs en drank, maar het prepareren van lijf en geest voor de komende 3 maanden om tegen eind augustus eindelijk op waarde te kunnen lopen rond die Mont Blanc, dit stond op het programma.




De keuze van Mallorca was ook gekozen voor zijn onstabiele ondergrond, met vele losliggende stenen die het vaak moeilijk maken om tempo op te maken.  Dat dit een werk punt is voor mezelf is tijdens en nadien gebleken.  De technische afdalingen waar souplesse en durf een must is voelde ik dat ik nog steeds met "ei" in mijn broek naar beneden hol.  Belangrijk was dat ik het werkwoord "hollen" kan gebruiken en niet "bollen".  De afdaling in zeer technische secties behoren verre van mijn specialiteiten, maar het was een succes dat ik heelhuids van de bergen kon "hollen" aan een aanvaardbaar ritme.
Naast het rond cruisen in de bergen stond verder nog op het programma, snorkelen en zwemmen in de Middellandse Zee.   En nadien konden we gebruik maken van de sportfaciliteiten van het hotel en zwommen we dagelijks na de trainingen wat los in het zwembad waar keurig baantjes lagen.
De evaluatie van onze eerste trainingsstage in de Spaanse zon was een voltreffer.  Je volop kunnen/mogen concentreren op je hobby is een uitzonderlijke luxe.  De technische secties hebben van mij nog steeds geen berggeit gemaakt, maar het geloof en de durf begint stilaan terug te komen om op lange afdalingen de schade te kunnen beperken.

Tijdens de zomermaanden zal ik mij nu wat gerichter kunnen bezig houden met het ultra werk met alle bijhorende  nevenactiviteiten die mij sterker zouden moeten maken, rompstabiliteit, kracht en streching.  Geen competitie zodanig dat ik mij kan houden aan mijn plan. De enige wedstrijd die nog op het programma staat is de 1/4 triatlon van Brugge, niet echt een wedstrijd maar eerder een weddenschap met minimale training maar met maximale inzet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten