Niet zo lang geleden heb ik mijn trailseizoen afgesloten/geschoten en dit in de HouffaTRAKKS trail.
Twee weken voordien had ik reeds wat kruit verschoten in de Luxemburgse klassieker 'Uewersauer trail'.
De Uewersauer trail is een aanrader voor diegenen die houden van een snel beloopbaar parcours doorheen een schitterend decor en waarvan de organisatie top is.
Ik had na mijn UTMB syndroom mijn zinnen gezet op deze Luxemburgse klassieker omdat ik vooraf wist dat de bezetting in deze koers tamelijk stevig is, en ik zo nog snel wat ITRA-punten wou sprokkelen.
Na een vlotte start was er vrij snel een afscheiding vooraan.
De eerste 2 kilometers waren zeer makkelijk beloopbaar, waardoor het tempo vooraan hoog lag.
De eerste technische, steile afdaling meldde zich en daar moest ik onmiddellijk de kop laten gaan.
In een mum van tijd was de voeling met de kop van de wedstrijd volledig weg en viel ik op een 5de plaats.
Deze 5de plaats zou mijn deel worden in deze mooie wedstrijd. Na afloop kon ik best tevreden zijn met mijn sportieve prestatie. Ik kon de motor netjes laten draaien op cruise control, op de tussenstukken, en kon probleemloos bijschakelen op de stukjes bergop.
En tijdens de wedstrijd vond ik het plezier terug om naar beneden te lopen. Een opsteker dus.
Twee weken later had mijn hoofdsponsor Trakks zijn kamp opgezet in Houffalize. Trakks was één van de hoofdpartners van de X-trails winter editie.
De X-trails is een meerdaags sportief feest waar er kan gekozen worden uit verschillende afstanden. Voor mij was een eendaagse wedstrijd voldoende om mijn ADHD-peil terug weer onder controle te krijgen.
Ik koos echter wel voor de langste afstand, de 50K.
Een logische keuze als je weet dat mijn motor beperkt is in toerental.
Ik beschik over een zware diesel met een grote tank. Rekening houdende met deze wetenschap dacht ik voordien dat ik wel aardig uit de voeten zou komen op zo'n parcours.
Maar ik had er wel geen rekening mee gehouden dat er 2 snelle hengsten aan de start zouden staan die over een veel vinnigere en sportievere motor beschikten dan bij mezelf.
Twee puur-sang-snelle- benzinemotoren waarvan hun maximale toerental het tweevoud is dan het mijne.
Bij de start trapten Boris Rolin (latere winnaar) en Vincent Siringo keihard op de gas.
Ze trokken onmiddellijk de kraan open.
Voor mijn zwaardere carrosserie en wat loggere motor was dit moordend.
De stoom schoot uit mijn oren en uit mijn gat.
Ik voelde het donderen in Keulen en was zo snel op achtervolgen aangewezen.
Eventjes dacht/hoopte ik dat ze zich vooraan zouden verslikken in het hoge tempo. Maar niets was minder waar. Al vrij snel werd het duidelijk dat die 2 volbloeden elkaar motiveerden om te blijven 'gaan'.
Het tijdsverschil tussen de snelsten en de eerste achtervolger werd steeds groter.
Toen besloot ik om mezelf niet in de vernieling te lopen en gewoon gezellig te cruisen door het landschap. Wat uiteindelijk een wijze beslissing was...
Zo kon ik vrij comfortabel beslag leggen op de derde plaats.
Bij deze had ik een eind gezongen aan mijn winteroffensief.
Enkele vaststellingen tegen het eind van het jaar:
Mijn zomerse voorbereiding voor de UTMB heeft dus duidelijk ferm in mijn snelheid gehakt.... of is het mijn lichaam die zich zowaar wat moet onderwerpen aan de eerste fysieke ouderdomstekenen. Mentaal blijkt alles nog in orde te zijn want mijn humor bestaat nog steeds uit de humor van een doorsnee puber die buldert van het lachen bij het leedvermaak van zijn medemens die ergens tegenaan knalt of vanaf valt.
Dus daar heeft het ouderdom proces zich nog niet gemanifesteerd.
Ik hoop echter dat ik nog lang kan verder dijen op het elan van een puber in zijn midlife met een sportieve droom voor ogen.
