Nadien had ik vooral rust ingebouwd en daarna schoot er niet veel tijd meer over om grote blokken te maken, indien ik me een "killer look" aan de start wou verschijnen in plaats van een uitgewrongen dweil.
Mijn verhaal verliep als volgt:
De dagen voordien waren zowaar een feest aangezien ik mijn lijf mocht vol gieten met drank (non alcoholisch) en mocht vreten als een varken. Eén van mijn grote zwaktes, spijs en drank. Ik consumeerde dagelijks zo'n 2 liters Overstims Malto om zo een energievoorraad goed voor een heel leger op te stappelen in de spieren. Om het vocht beter op te houden, gebruikte ik de Care Plus ORS die normaal gebruikt wordt bij baby's en uitdrogende gedementeerde oudjes die last hebben van winderigheid in combinatie met een te vloeibare stoelgang-beter gekend als schijterij in de volksmond-. Om het feestje compleet te maken werkte ik dagelijks een kommetje of kom chips naar binnen terug onder het motto "zout houdt het vocht vast" hmmm... Voor de rest probeerde ik om een verder gezond kolhydraatrijk dieet te volgen, bestaande uit rijst, pasta en brood.
De dag van de wedstrijd verliep mooi vlot. Vaderlief had ik reeds de opdracht gegeven om het juiste BIB-nummer op te halen in Bouillon zodoende dat ik op een ontspannen manier mij kon begeven richting Bouillon in "Zen-modus". Na een snelle kus en een knuffel van vrouwlief zou ik er klaar voor moeten zijn.
Rond middernacht verlieten we het Fort en waren we vertrokken voor een goeie 104K. Vooraf had ik mij voorgenomen om te wachten tot zonsopgang om er dan alleen proberen van tussenuit te muizen. In de beginfase bevond ik mij in een aangenaam groepje van een 6-tal personen. Dit bleek het ideale scenario te zijn van mijn vooropgestelde plan. Maar na een uur besloot ik om op zoek te gaan naar de vroege vluchters. Niet veel later liepen we met een trio aan de kop van de wedstrijd.
Na de passage van de eerste bevoorradingspost moesten mijn medevluchters vrij snel een gaatje laten op de stukken bergopwaarts. Met de wetenschap dat de meet bijlange nog niet in zicht was besloot ik toch om stilletjes weg te glippen. Mijn benen en motor slaagden erin om "en dansant" weg te glippen in de nacht. Mijn modus stond nog steeds op "eco" en de focus messcherp om mij zo te houden aan mijn voeding, ieder uur een Overstims Fruit'n Perf aangevuld met de Overstims Hydrixir LD. Op de vraag of een eenzame donkere tocht saai is kan ik negatief antwoorden. Gedurende de nacht was ik steeds bezig met mijn wedstrijdindeling en contant check-ups te doen van allerhande (parcours-energievoorraad-vocht-urinekleur en peptalk).
Net voor zonsopgang kon ik halfweg bevoorraden (post2) en zag toen voor het eerst mijn eerste achtervolger terug. Maar bij het verlaten van de post was ik terug solo op weg naar Bouillon.
Na doortocht post 3, hoorde ik dat ik slechts een slordige 4 minuten voorsprong had. Met de parcourskennis wist ik dat de finale terug wat technischer zou zijn en een 4-tal minuten konden zo smelten als sneeuw voor de zon. Vanaf dit moment schakelde ik over op "sport modus" en gelukkig bevond ik mij toen op makkelijk terrein waar ik rustig kon op doorbrommeren. En zo mijn voorsprong kon uitbouwen op een comfortabele 15 minuten.
Uiteindelijk begint het dan door te sijpelen dat de buit binnen is. Na meer dan 100 kilometers en héél wat hoogtemeters bereikte ik dan terug de plaats waar ik een dikke 11 uur geleden vertrokken was. Met dat verschil dat nu het fort vol stond met mensen en er een zekere ambiance vanaf droop. Deze keer geen kramp, maar een krop in de keel die mij eventjes aan de grond nagelde. Met het idee dat ik de emoties de baas was, smeet ik nog een spurtje uit linker en rechter kuit en kon zo in de armen vallen van vrouw. Waar ik een traan liet van geluk maar nadien toch mijn mannelijkheid bevestigde met een "oer kreet". La Bouillonante.... schrijf hem maar op...
Enkele belangrijke ingrediënten:
Fuel:
Overstims hydrixir Lange Afstand (sportdrank)
Overstims Fruit'n Perf (energiegommen-
Overstims Coup d'Fouet (instant energie gel)
Overstims Cafein Gel (energie gel met cafeïne)
Tractie:
Adidas Riot 6 met dank aan Trakks
Een ietwat zwaardere trailschoen voor de loper die op zoek is naar comfort. De demping en de stevige onderzool zorgt ervoor dat je niet veel opmerkt van harde oneffenheden in het terrein.
Het voordeel maar ook het nadeel is dat de schoen naar mijn zeggen veel ruimte biedt aan de tenen waardoor hij iets minder stabiel aanvoelt. Wat betreft modder is hij zeker ook geen hoogvlieger.
De trails waar ik terug zou kiezen voor de Adidas Riot 6 is een ultra (>10 uur), droge omloop, niet al te technisch parcours.
Textiel:
Na veel getwijfel toch gekozen voor een Patagonia Cap2 shirt en niet voor de Cap4 expedition light weight. De Patagonia Cap2 Shirt was de goede keuze om mijn lijf gedurende de ganse nacht warm te houden en voldoende de ventileren. De Cap4 zou te warm geweest zijn (ideaal voor in droge en koude omstandigheden)
En uiteraard mijn geliefde Patagonia Houdini jacket, een waterafstotend jasje die lekker je lichaamswarmte binnenhoud.
En waarschijnlijk het belangrijkste ingrediënt de "drive" en wilskracht om te willen slagen.
Met bijzondere dank aan de gebroeders Declerq verdeler van Patagonia, Care Plus e.a. , Didier Deridder van Overstims en aan Christophe Thomas en zijn team van Trakks. Bedankt allen voor het de steun en het vertrouwen.
En vooral bedankt voor de onvoorwaardelijke steun en liefde van mijn gezin, die mij blijven steunen in al mijn idiote zottigheden en beslissingen (op sportief vlak).
Nu eventjes de riem eraf...
