Eco Trail Paris

Afgelopen weekend heb ik het eerste kwartaal 2015 afgesloten te Parijs en dit tijdens de Eco Trail.  Een loop en wandelgebeuren in en vooral rond de Franse hoofdstad.  Dit loopgebeuren moest trouwens ook mijn piek worden voor het eerste kwartaal.  De maanden voordien had ik mijn lijf blootgesteld aan waanzinnige lange duurlopen, tempo's en hier en daar een test en vooral aan sport in het algemeen.  De ingebouwde rust van een 2-tal weken moest alles terug op zijn plaats laten vallen om dan in Parijs zo snel mogelijk op die Eifel toren te hollen en niet te vergeten die slordige 78 kilometers voordien af te malen.
Voordien had ik grondig mijn huiswerk gemaakt en wist ik wat er ongeveer op het menu stond.  Een tamelijk snelle omloop waarbij afstand/tempo het voornaamste struikelblok zou worden.  Dat de ondergrond er hard en kurkdroog zou bijliggen had ik geconcludeerd omdat er in de 2 weken voordien geen druppel neerslag was gevallen in en rond Parijs.  Last minute deed ik dan nog een stop aan het Zoniënwoud  bij Trakks en haalde er snel een paar snelle baan schoenen op, de New Ballance RC 1400 en lichtgewicht schoen die eerder is gefabriceerd om tegen de klok te lopen in één of andere stadsmarathon dan voor een trail.  Het viel dan ook op aan de start dat ik zowat de enige was met een paar weg wedstrijdschoenen aan zijn voeten gebonden.  Maar nadien gezien was dat één van de beslissende keuzes van de dag.
Vooraf had ik een voedingsplan gemaakt die mij verplichte om om de 10K te eten om zo het energie pijl op OK te houden en niet te vroegtijdig aan mijn reserves te knabbelen.  Nieuw deze keer zou ik deze "trail" niet lopen op mijn gekende Overstims gels, maar met de nieuwe Overstims Fruit'n Perf een fruitpasta met een aangename smaak en hoge energie waarde.
De moeilijkheid in deze proef is zowaar de koers niet te onderschatten.  Van bij de start zorgde een plaspauze ervoor dat ik volledig de kop miste, dit was dan alweer in mijn voordeel.  Ik zou mij dus niet verslikken in het te snelle tempo vooraan.  Maar liet mij meedrijven in de massa aan een gecontroleerd tempo van zo'n 14km/u, die uiteindelijk ook te snel was dan de geplande 13.5km/u.
Na meer dan een uur wedstrijd waarbij ik licht voorwaarts schoof in het klassement had ik de eerste dame te pakken. 
Na een kilometer of 20 begon het terrein wat zwaarder te worden en vanaf dan had ik het gevoel dat ik steeds meer volk aan het terugpakken was.  Na de eerste bevoorrading had ik het gevoel om terug echt weer in de wedstrijd te zitten.  Na de eerste post stond de moraal plots niet meer op "economy" maar op "sport" alles die bergop was kon ik vlot al lopend nemen en telkens wat volk achterlaten.  Toen het besef kwam dat ik uitzicht had op een top-20 plaatste ik mezelf in "fighting-mode" ,yes het draaide allemaal nog bijzonder soepel.  Zo liep ik van checkpoint naar checkpoint en ongelooflijk, ik bleef zachtjes voorwaarts schuiven in het klassement. 
Aan de laatste bevoorrading liep ik in 11de stelling.  Vanaf dit moment wist ik dat het nu platte kilometers zouden worden.  Met het idee dat we bijna binnen waren besloot ik om het erop te wagen en te jagen op de top-10.  Het lijf voelde op dit moment nog goed aan en zo kon ik vlot blijven ronddraaien.  Maar uiteindelijk bleek dat ik mij tevreden moest stellen met een 11de stek.
Nadien volgde een gelukzalig gevoel omdat ik wist dat alles prima verlopen was.  De spierpijn nam ik er met plezier bij.  Mijn hoofddoel was geslaagd de eco trail Paris lopen rond de 6u30'.

De brandstof:
Overstims hydrixir Long Distance
Overstims Fruit'n Perf rode vruchten en mojito met cafeïne

Schoenen keuze
New Ballance RC 1400 (met dank aan Trakks)

Kleding
T-shirt Patagonia Cap2 met een singlet erboven
Eén van mijn favorieten de Patagonia Pro short (de vele zakjes zijn voor mij superhandig voor mijn voeding) en eronder een compressieshort
Een andere favoriet de Patagonia Houdini jacket (niet nodig gehad, wel onmiddellijk na de aankomst boven op de Eiffeltoren)

voorbeschouwing Parijs

Volgende activiteit is een uitje richting Parijs, de lichtstad, stad van de geliefden.  Normaal gesproken zou er, mag er van liefde niet veel, of zelf geen sprake zijn toch zeker niet van het consumeren van de lichamelijke vorm hiervan.  Aangezien vrouwlief thuis blijft, passend op onze kroost zou het ongepast zijn om mij te verdiepen in het bedrijven van de liefde met één of andere schone.
Het doel van mijn bezoek van de Franse hoofdstad kent een ander doel, namelijk de Eco trail Paris tot een goed eind brengen.  En uiteraard mijn liefde voor de sport en het verminken van mijn kleine teen.
Wat is die eco trail Paris precies?  Een 'snelle' omloop op onverhard terrein met kleine hellingen rond Parijs om dan te eindigen op de Eifeltoren.  De moeilijkheid in deze beproeving zal wellicht voor mij en de velen anderen de afstand van een slordige 80 kilometers worden tussen start en finish. Het gevaar van het parcours zal zich onmiddellijk bij de start reeds aanbieden, namelijk een tamelijk biljartvlak parcours waardoor het voor velen de kunst zal zijn om niet te kwistig met de energie om te gaan.  Het zal zéér verleidelijk zijn om in het eerste kwart van de wedstrijd de benen te laten vergalopperen.  Om dan later de rekening cash te betalen bij het ingaan van "uur"4 waarbij benen, maag en hoofd blokkeren en protesteren en weigeren om het getergde lijf voorwaarts te slepen.
 Bij nadere prospectie en uitvogelen van het parcours en het bijhorende profiel hiervan dunkt me dat de klappen zullen uitgedeeld worden tussen bevoorradingspost 1 en 3.  Men kan dus duidelijk spreken van een aan- en uit-loopstrook en er netjes tussenin de hoofdbrok daar waar de meeste hoogtemeters te vinden zijn.
Tot een goed eind brengen...  Mijn doel in Parijs, is om te klus te klaren in een 6u30' of minder als het God beliefd.

Proeven van de prille lentezon

Of ik hierin zal slagen?  Mijn voorbereiding verliep zoals gepland met een paar testen die positief verliepen.  Helaas op het einde van mijn laatste week had ik wat last van te gevoelige hamstrings waardoor ik wat meer rust en bepaalde trainingen heb moeten aanpassen.  Wat de impact hiervan zal zijn is koffiedik kijken.

Net voor de start van de North C Trail

Voor de voordeur van Trakks (Zonienwoud)

 

The North C Trail

Zoals  eerder werd gevreesd door mijzelf, dient mijn corpus van 174 cm kort en 74 Kg zwaar gedragen op een bescheiden eerder kleine voet van 41.5 er niet toe bij om een snelle strand race laat staan duinen race te lopen.
Vooraf had ik voor mezelf uitgemaakt dat ik het tegendeel wou bewijzen, ik zou immers het onmogelijke proberen, de duinen plat te lopen.  Ik was met ambitie richting Noordzee strand getrokken om mezelf vol te tanken met vertrouwen om zo mijn voorjaarsseizoen te laten verder deinen op het positieve elan.
Vlak na de start werden we onmiddellijk  richting duinen gestuurd en daar kon ik nog door mijn frisse benen de wetten van de fysica omzeilen.  Toen bleek dat we  met een trio zouden op pad gaan doorheen het mooie achterland van de Belgische Westkust.  Na een uurtje wedstrijd en na mijn korte doorlichting wist ik dat ik mocht rekenen op  2 sterke medevluchters.  Ergens voor halfweg koers bleken we nog met duo aan de kop te lopen.  Het tempo werd mooi strak gehouden en na een uur of twee moest ik jammerlijk vast stellen dat mijn carrosserie zich stilaan begon vast te rijden in het mulle zand.  In de secties mul zand begon ik aan de rekker te hangen van mijn medevluchter maar op de hardere stukken kon ik dan mooi weer zelf wat tempo maken.
Na de 2de bevoorrading aan kilometerpunt 29 begon ik te twijfelen, proberen om te versnellen en een mentale tik toedienen vooraleer we terug in het mulle zand zouden belanden, waar ik zwaar in het nadeel was of nog wat wachten.  Met de wetenschap dat het nog een eind naar de meet was besloot ik mijn versnelling nog wat uit te stellen.  Maar een 10-tal minuten later was er van versnellen plots geen sprake meer. 
Rond kilometer 32 bevonden we ons blijkbaar ergens in de Romeinse vlakte, een natuurpark met zand,veel zand en vooral los zand.  Daar was ik terug in het nadeel en moest dan snel de rol vooraan lossen.  Al snel zag ik mijn medevluchter steeds kleiner en kleiner worden en plots was hij zelf volledig uit mijn zicht verdwenen.  Op zo'n momenten vullen de benen zich onherroepelijk met het bevreesde melkzuur en loopt de fighting-spirit letterlijk uit je lijf.  Na een korte plaspauze en wandelpauze besloot ik om mezelf niet zomaar gewonnen te geven.  De weg naar de meet was op dit moment nog ongeveer even lang voor ons beiden.  Er kon nog van alles gebeuren tussen hier en de finish.  De lange duinenpassage was voor mij zowel een zware fysieke als mentale oefening. 
Eenmaal op het strand gearriveerd zag ik in de verste verte niemand meer lopen.  En na het keerpunt op het strand wist ik zo'n 7 minuten achterlag op een nog fris lopende Rudolf.  Toen wist ik dat een tweede plaats het hoogst haalbare zou worden voor deze dag.  En zo kon ik dan gecontroleerd binnen lopen.

Op de vraag of ik wat ontgoocheld was moet ik positief antwoorden, het is altijd leuker om als eerste over de meet te lopen.  Maar als niet lichtvoetige strandloper heb ik mij dan toch nog kunnen motiveren om terug uit een dipje te kruipen.  En uiteindelijk een mooie training heb kunnen afwerken. 
Voor de volgende week staan er nog wat trainingen op het programma om dan een 10-tal dagen verplichtte  rust te moeten ondergaan om fris te kunnen starten aan de Eco Trail Paris.