CRETES DE SPA

Zaterdag 30 april, in het vet rood aangeduid om mijn kalender.  Dit zou de dag zijn waar ik mijn onverwachte eerste zege van mijn trailleven zou verdedigen. 
Op de website werd ik aangekondigd als de te kloppen man, éénmaal toegekomen te Spa werd dit nog meer duidelijker.  Het onthaal van Golazo was proffesioneel en een paar kort intervieuwtje net voor de start.  Dit is totaal nieuw voor mij, vorig seizoen kon ik gerust als een "nobody" mij tussen de menigte mengen.  Maar blijkbaar is de dikke loopchinees reeds gekend in het trailmilieu.
Na het start schot meldde ik mij onmiddellijk vooraan met nog twee medevluchters, na een dik uur waren we plots met zijn vieren, onder impuls van vooral mijn drie medevluchters werd het tempo voelbaar verhoogd, ik verslikte me eventjes en volgen was toen de beste beslissing.  Eenmaal terug het juiste ritme gevonden te hebben besloot ik om ook het tempo wat op te voeren, dit is nu het leukste als je in de kop van de wedstrijd bent, elkaar voor de kl*ten lopen.
Kort na de 1ste bevoorrading zou de zwaartste klim van de dag volgen, daar was mijn plan om de kaarten op tafel te smijten en ervoor te zorgen dat er zeker een paar mannetjes de rol zouden moeten lossen.  Bovenaan aangekomen bleven we over met een duo, de sympathieke Huub was mijn medevluchter.  In het leuke gezelschap van de Hollander vlogen de kilometers voorbij.
Toen plots ik opmerkte dat mijn medevluchter zijn enige drankbidon verloren had, wist ik dat ik zonder ongelukken zegezeker was.  Het zou gewoon een kwestie van tijd zijn.  Niemand kan na 35 kilometers traillopen nog verder 20 kilometers lopen zonder drankvoorraad.
Maar niet veel verder bleek er sabotage in het spel te zijn, iemand had over 3 kilometer alle strikken verwijderd waardoor alles terug kwam en onze voorsprong teniet was.
Het vervolg was voor mij een ware triller, kort voor de meet zat ik nog in een totaal verloren positie.  Overal begon mijn lichaam te protesteren en schoten krampen in de kuiten.  Op dat moment was een opgave zeer nabij.  Alsof het nog niet genoeg was viel ik halsoverkop in een diepe plas ijswater, na wat gevloek en getier.  Kon mijn lichaam weer onder stoom komen, gedreven door adrenaline en emotie koos ik voor de resolute aanval, het was erop of eronder.  Een stevige versnelling zorgde ervoor dat ik onmiddellijk een gat had van zo'n 100 meter, maar de meet lag nog ver.  Ik zag het gatje steeds kleiner worden en bij het horen van de speaker en de muziek liepen de benen compleet vol.  Mijn riante voorsprong van 100 meter was slechts een 20-tal meter.  Een spurt na 55 kilometers door berg en dal is moordend, zeker als je over de piste loopt en de achtervolger doodleuk over het gras loopt.  Gelukkig dat er nog zoiets bestaat als "no pain no gain", de laatste 100 meter deed ieder spiervezeltje in mijn moegestreden lichaam pijn, maar die pijn moest ik verbijten.  Toen ik de meet overschreed kon alles van mij af vallen.  Krampen van mijn tenen tot mijn oren en de emoties die ik niet meer onder controle had.

Dit was de strafste overwinning, hier kan ik met zekerheid zeggen dat de sterkste heeft gewonnen.  Met een riante voorsprong, niet op de meet, maar nummer twee en drie zullen wel weten wat ik bedoel, als ik zeg dat ik eigenlijk met twee vingers in de neus had moeten winnen.

Voorbeschouwing Crêtes de Spa

Aanstaande zaterdag 30 maart is de eerste belangrijke afspraak er van het jaar.  Deze is te Spa, rond 9u00 wordt er de start gegeven van de Crêtes de Spa, een trail over 55 kilometers en 1700 hoogtemeters.  En vorige jaar gewonnen door... jawel mezelf buiten alle verwachtingen in.
Dit jaar verwacht ik meer tegenstand en vermoed ik dat ze mij niet zomaar zullen laten lopen.
Vorige jaar was de edite ook wat groener, dit jaar vrees ik voor een wit koud landschap overgoten met veel smeltwater die zal omgebaggerd worden in een grote modderpoel, reden te meer om vooraan post te vatten.  Het zal een zaak zijn om met juiste ingesteldheid te vertrekken, men zal moeten rekening houden met minder scherpere tijden en aan de bevoorrading zal er meer warmere drank gedronken worden dan bij een zonovergoten lente editie.  Kortom ik hou rekening met een zéér zware editie.

Wat betreft de fysieke paraatheid maak ik voor mezelf niet veel zorgen.  De benen zitten goed, ze hangen nog steeds onderaan het bekken en het lopen gaat nog steeds vlot eerst de linkse en dan de rechtse voet.  Zelf op training maken ze tempo's van meer dan 20km/u.  Mijn benen zijn dezelfde als die van vorige jaar.  Maar ik denk dat er zaterdagochtend aan de start nog veel van zulke benen zullen staan trappelen om als eerste over de finisch te lopen, misschien staat er wel een sneller paar...
Nadeel of voordeel zou kunnen zijn dat ik 3 kg minder wintervet om het lijf heb.  Messcherp zou ik mezelf niet omschrijven, maar het gaat bergafwaarts op de weegschaal, wat zou moeten resulteren in een verhoogd vermogen bergopwaarts.  Of in een laagje textiel meer in Syberische omstandigheden.
In ieder geval ik heb er zin in...  Weliswaar meer in een groene lente editie, maar de weergoden zullen een winterse witte kersteditie verkiezen.  En daar de Goden en geestelijken meer inspraak hebben op klimaat en bierbrouwen, zal Crêtes de Spa 2013 een witte, met modder overgoten  editie worden.
Het zal aan ons lopers een zaak zijn om te proberen te genieten van dit witte landschap met al zijn charmes; raclette, gluwwein, sleeën, vallen en weer opstaan en vooral die warme douche.  Hopelijk staan we met velen aan de start om 9u00.

Ik groet U Thomas de pinguin.

Trail de Chimay

Dit weekend 10 maart van start gegaan in de "Trail de Chimay", een veel belovende naam, gezien mijn voorliefde voor het godelijke gerstenat.  Het betrof een wedstrijd over 35 kilometers met slechts een 400-tal hoogtemeters, chique-plat eigenlijk.  Een snel parcours dus...
Na de start waren wij vrijwel met een duo koplopers ene Fransman en ene Beernemenaar, de Fransman was een marathonloper goed voor een 2u30' voor hem was het dus "une belle sortie" voor de andere, mezelf dus, was het op zoek gaan naar de eerste zege van het seizoen.  Het zag er naar uit dat we aan elkaar gewaagd waren en dat we nog een tijdje met elkaar zouden optrekken.
Tot plots een combinatie van slijk, modder, weinig grip en vooral zwaartekracht  roet in het eten strooide voor mij, voor de andere was het een signaal om ervan door te gaan.  Na wat gekrabbel en gesukkel en nogmaals in de modder te rollen was de Franse vogel gaan vliegen.  Toen was het gezellige onderonsje afgelopen en startte ik de achtervolging, blijkbaar soms te onvoorzichtig want er weerklonken meermaals Vlaamse vloeken in het bos, tengevolge van ...
Hoe dan ook tijdens het verdere verloop had ik niet het gevoel in de problemen te komen, ik kon mooi onder stoom blijven en dit gaf als resultaat dat ik een 50-tal seconden te laat over de finish kwam.

Ontgoocheld en tevreden keerde ik terug richting Beernem.  Ontgoocheld, omwille dat er misschien meer in zat en tevreden omdat ik al bij al de wedstrijd gelopen had die ik in mijn hoofd had, gewoon 35 kilometer flink doorlopen zonder "leeg" over de meet te komen.  En uiteraard tevreden met de lekkker Chimay...

De Gouden Beer

Dit jaar werd ik voorgedragen door tainingsmaatje Hannes Vandermoere, mijn resultaten waren verschillende podiumplaatsen in verschillende trailruns en een paar eerste plaatsen.
Andere kanshebbers waren Hannes Vandermoere (tri-atleet) en Barbara Maveau (atletiek 1500m 5000m).  Barbara die mijn topfavoriete was voor de gouden Beer haalde het net niet, vermoedelijk is Barabara nog niet gekend genoeg in de Beernemse kringen, doch haar prestaties van Europees niveau zijn.
Het was een nipte spurt met Hannes, Barbara en mezelf en finaal was het ikzelf die met de "Gouden Beer" huiswaarts mocht keren.
Het kunstwerkje staat nu te pronken in de woonkamer en is een teken van waardering voor mijn prestaties op sportief vlak door de Beernemenaren.  Met oprechte dank aan mijn vrouwtje Leen en de twee kindjes Elle en Bes.  Uiteraard ook dank aan mijn familie en vrienden die mij hierin reeds jarenlang steunden.  Ook sponsors Elements verdeler van o.a. Patagonia en Running Center Brugge mag ik zeker niet vergeten te vermelden voor de ondersteuning en het vertrouwen.
Nu zijn alle pijlen gericht op de toekomst, dit jaar 2013 zou een beetje het verlengde moeten worden van vorig jaar, maar met 2 ultra's op het programma namelijk; Maxi-Trail Annecy en C.C.C.
Dit weekend start ik in de Trail de Chimay als voorbereiding voor de Crête de Spa, eind maart waar ik mijn eerste plaats fel wil verdedigen.