De laatste maand waan ik mij meer à la miss Jane Fonda in plaats van Thomas de trailrunner. Uren slijt ik nu in de fitnesszaal zo'n 5 uur per week speel ik met rekkers, lichte gewichtjes, stabilisatie oefeningen, de step en de loopband. Het lopen zelf beperkt zich momenteel tot een 3 piepkleine duurloopjes die er toe dienen om het enkelgewricht klaar te maken voor terug het "echte werk".
De revalidatie verloopt tamelijk vlot en dus zal mijn Fitness gedraag beloond worden. De echte Fitnesser, de man met een gespierde torso gekleed in Gorila Wear dinges zal ik echter nooit worden. Geef mij maar een shirt en een paar goede trailschoenen (Patagonia Tsali) en een bos waar ik in kan rennen.
Niet dat ik niet geloof in het krachthonk, maar mij ligt het niet zo om uren in de Fitness bezig te zijn. Wel zal ik wat huiskamer en tuinoefeningen wekelijks uitvoeren als rompstabilisatie, proprioceptie en kracht-sprongoefeningen. Dit alles zou moeten resulteren in een beter jaar dan 2013. Het jaar 2013 was goed begonnen maar vanaf de maand mei ging het van kwaad naar erger, afgelaste wedstrijd, uitgestapt, blessureleed en blessureleed. Een jaar dus om snel door te spoelen met een goede trapist.
Maar ik geloof er wel heilig in, als je kan kruipen uit het duistere dal, dat je er sterker van wordt. Zeker mentaal is dit een zware oefening, blijven geloven in het feit dat het beter komt. En straks wanneer ik terug groen licht krijg om terug te grenzen af te tasten. Kan ik mezelf terug weer pushen om de grenzen te verleggen en mezelf in de strijd te gooien.
