Na mijn noodgedwongen rust van een 20-tal dagen kan ik terug de veters wat strakker aanbinden van mijn loopsletsen.
Twintig dagen lang heb ik mij gespecialiceerd in het parcours tussen bed en zetel daarin zaten wel een 4-tal hoogtemeters met een stijgingspercentage waar vele traillopers zouden van gaan duizelen.
Twintig dagen lang heb ik vooral in horizontale positie gelegen, met een linker been recht en stijf. Twintig dagen lang heb ik mij vervolmaakt in het mixen van gin, tonic, wijn, bier en andere distillaten, dit overigens met "sexy gerechjes" en ander gegrild vlees. Gelukkig waren de weergoden mij gunstig gezind en kon ik mijn vel laten bruinen in terug een horizontale positie, daar waar dit anders gebeurt in een of andere sportpositie. Twintig dagen lang dus een lam-tam-futloos bestaan.
Maar nu na twintig dagen overdreven rust en 1 kilo zwaarder-ik prijs de God, om slechts die ene kilo-kan ik terug zachtjes gaan zweven in de bossen. Twintig dagen heb ik mij voortbewogen op deze planeet zonder enige zweeffase, telkens was er wel nog ergens contact met de grond/zetel/stoel/bed. Het is ongeloofelijk hard om te moeten constateren dat de gewone simpele duurloopjes een straffe uitdaging geworden zijn. Na een half uurtje joggen beginnen de bovenbenen reeds te protesteren en begint de zuurtegraad in de 4-koppige dijspier op te lopen tot alarmfase II . De motor sputtert gelukkig nog niet tegen, maar de carrosserie heeft blijkbaar problemen met de belasting die ik mijn lijf opleg. De zweep bovenhalen en mijn lijf de sporen geven zoals ze doen met volbloed renpaarden zou geen wijze beslissing zijn. De zachte aanpak, een loopje met mijn Madame. Kortom een gezonde opbouw zal hier dus van cruciaal belang zijn. Niet gooien met kilometers, geen kilometers malen, geen vermoeidheid opbouwen. Maar een mix van duurloopjes, krachtoefeningen, fietsen, zwemmen en vooral goed herstellen. Mijn duurvermogen zou ik terug opbouwen met de fiets tussen de benen. En de kwaliteit zou ik ergens terugzoeken op de looppiste en bos.
Na een maand zou ik mij dan terug eens willen wagen in de Ardennen en de Alpen, dit echter zonder enig startschot, borstnummer of finishlijn. Gewoon terug de draad opnemen op eigen ritme. Terug op avontuur trekken voor een paar dagen en genieten van de endorfine en de natuur.
En zo hoop ik om tegen eind augustus klaar te zijn voor mijn "nieuwe start".
hey thomas! super dat je terug aan de slag kan. en augustus, dat komt goed he. misschien moet je je doelen wat bijstellen qua tijd of plaatsje in de uitslag, maar 't lukt vast en zeker! je hebt nog wat tijd he! en in 2015 lopen we dan met z'n allen de moeder van het Chamonix trio ;-).
BeantwoordenVerwijderen