nemen zoals het komt

Plannen smeden is één zaak, de uitvoering daarvan dat is een andere zaak.  Niet zo simpel dus, is nogmaals gebleken.  Grootste storende factor was een samenloop van omstandigheden, 2 Duvels, een clubje (éénzitje) en de zwaartekracht.  Op een gezellige woensdag avond thuis met de vrouw aan tafel, besloot ik de zaak eens van een andere kant te bekijken.  Niet vanop een stoel tegenover, maar vanop de leuning van een clubje.  Dat er reeds 2 Duvels in mijn bloedbaan rondcirculeerden zal welicht bijzaak geweest zijn, hmmm.  Maar plots door onverklaarbare wijze gleed de rugleuning weg en de zwaartekracht zorgde ervoor dat ik niet onzacht op mijn rug terecht kwam.  Tot groot jolijt van vrouwlief...  haar buikspieren zullen welicht ook pijn gedaan hebben.
Maar door deze "samenloop van omstandigheden" werd er hopen roet in het eten gegooid om 4 dagen nadien een marathon te lopen in Olne -4 trèfles-.  Het Duvelse plan was daar om aan 90% toch nog een goed classement te lopen.  Om de week daarop alle troeven op tafel te smijten tijdens de Trail du Mont en de onverslaanbare Loquet het vuur aan de schenen te leggen.
Maar tijdens le 4 trèfle voelde ik reeds in eerste 200 meter bergafwaarts dat doorlopen hier geen optie zou zijn.  De strijdbijl en "my moment off glorie" werd snel vervangen door een vreedzaamtochtje met de vrienden doorheen een schitterend landschap.  Het werd een plezant onderonsje met veel gezever en gezever.  Verrassend bleek dat achteraf mijn naam op de 22ste plaats stond in het classement en een tijd van 3u47'.  Bijlange dan toch niet zo slecht gezien de zeer lage gevoelsintensiteit.  Maar plan dus niet geslaagd.
7 dagen erna stond de Trail du Mont op de agenda.  Na veel twijfelen of ik wel dan niet zou starten door de rug die steeds nog stijf aanvoelde besloot ik om het erop te wagen.  Met het doel om toch het beste ervan te maken, ambitie waren wel reeds bijgesteld.  De hoofdvogel afschieten zou er zeker deze editie niet inzitten.

start te Doornik "trail du Mont", blijkbaar is de omvang van mijn bovenbenen iets groter dan normaal

Deze editie van de Trail du Mont was een vernieuwde versie de eerste 6 kilometers was "urban trail" om daarna richting "le mont" te lopen.  Op het makkelijk beloopbare deel viel het wonderwel goed mee.  De kop van de wedstrijd kon ik niet volgen maar het moet gezegd zijn dat er ook velen mij niet konden volgen.  Ik liep toen ergens rond de 3de stelling in het gezelschap van Fabrice (Salamon team).  Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik dat mijn gezellen aan de rekker hingen en tijdens de eerste klim braken ze defenitief.  In mijn hoofd had ik reeds genoegen genomen met mijn derde stek en ik was tevreden over het gevoel in mijn rug.  Ik kon tamelijk vlot doorlopen.
Maar kort na de eerste serieuse afdalling begon de ellende technische passages en modder, modder, modder en nog eens modder.  Met de loopstijl van een pinguin probeerde ik mij te handhaven maar daar ondervond ik dat te weinig wendbaar was en te krampachtig liep.  Ontelbare malen heb ik de bodem geraakt de ene keer wat harder dan de andere keer en als toemaatje lag ik plots weer hard op de grond op de rug zoals in mijn woonkamer 10 dagen geleden.  Hier geen vrouwtje dat ligt de buikschudden van te lachen maar 2 lopers die mij voorbij snellen.  Die sectie was zeer bepalend voor mijn classement en mijn moraal.  Het "pret-gehalte" dook plots hard onder het vriespunt. Maar gelukkig kwamen er toch nog loopstroken en had ik niet alleen last van de modder.  In de finale kon ik toch nog 2 lopers terugnemen, zodoende dat ik als derde van de 30 kilometer over de meet kwam in zijn tasje uiensoep mocht opdrinken.

Nu een week verder zit de rug nog steeds muurvast en dus moeten we de zaken nemen zoals het komt.  Rustige duurlopen (kortjes en de langere) staan op het programma, maar het hevige werk zal ik tijdelijk schrappen.  Maar het afleren van ambitieuze plannen te smeden. No way!
Volgende plannen zijn trail te Eeklo georganiseerd door de Cava-lopers in het provenciaal domein het Leen.  Deze wedstrijd moet mij zeker liggen gezien de naam van de organiseerden vereniging en de lokatie.  Aangezien mijn vrouwtjelief "Leen-tje" noemt.  Kan het niet anders dat ik hinds een goed figuur zal slaan.