De Loop van Vlaanderen

Zondag 28 april eerste editie van "De Loop van Vlaanderen"  een loopwedstrijd in de streek waar hoe kan het ook anders de Ronde van Vlaanderen losbarst, de wielerklassieker onder de wielerklassiekers.
Voor de loop kon men kiezen uit de 1000m voor een banaan, 10 kilometer jogging en de prestatieloop over 25 en 50 kilometer.  Mijn keuze ging uiteraard naar de lange versie, vijftigers zijn wedstrijden die mij liggen.  Uit studie vooraf had ik uitgemaakt dat ik op de Koppenberg de eerste prik zou geven om daarna half weg op de Oude Kwaremont het verschil wou maken.  Op papier haalbaar, maar in praktijk, kan dit uitdraaien op een sisser.  Het verleden in mijn studentetijd toonde meermaals aan dat het plan niet overeenstemde met het behaalde resultaat.

Om 10u werd het startschot gegeven op de Markt te Oudenaarde.  Het viel mij onmiddellijk op dat we daar met een massa stonden, allemaal met een gezamelijk doel, de Slag om de Vlaamse Ardennen. 

De eerste 18 kilometer liep het parcours van de 25 en 50 samen door het glooiende landschap.  In het aangename gezelschap liep ik samen wat te kwebbelen over koetjes en kalfjes en mijn ervarigen in het "trailrunnen" te delen.

Ongeveer rond kilometer 15 rees de Koppenberg uit het landschap, daar zou ik dus de forcing voeren om eens te testen hoe de benen waren van mijn medevluchter op de 50.  Drie maal moest het "Beest van Melden" overstoken worden.  De laatste keer over "de stenen" daar waar ene Fabian zowaar zijn ketting in tweeën stampte in de ene heroische koers, daar Fabian zijn Ronde brak, daar bleek ik reeds een minuutje genomen te hebben op mijn medevluchter (Yves Van Hoeck).

Na Koppenberg was er een overgangsfase een kilometer of vijf vlak om daarna  volop in de Vlaamse heuvels te lopen.  Ik was van plan om Yves te laten terugkomen in die platte kilometers, maar blijkbaar draaiden de benen onder mijn lijf uiterst soepel want eenmaal aan de voet van de Oude Kwaremont was ik blijkbaar nog wat uitgelopen.  Iets later na de Paterberg die ik vrij snel genomen had, kon ik de koers controleren.  Ik kon het mij veroorloven de druk wat van de ketel te halen op de vlakke stukken en hier en daar bergop nog eens flink door te trekken.  De kilometers vlogen voorbij en plots was Oudenaarde in zicht.  Over de Schelde en richting aankomst.

Aan de aankomst wachtte mij een zonovergoten Markt, vol van enthousiaste toeschouwers, zij bezorgden mij een onvergetelijk kippevelmoment.  Dit was ongetwijfeld één van mijn mooiste aankomsten.

Dank aan de organisatie, aan de vele vrijwilligers langs het parcours.  Dank aan mijn sponsors Patagonia en Overstims.  Dank aan mijn familie die mij hierin reeds jarenlang steunen.  Maar vooral dank aan de vele lopers die na mij over de finisch kwamen, moegestreden van hun "Loop van Vlaanderen".  Zonder de vele andere lopers zou er geen sprake geweest zijn van zo'n mooie evenement.

de man die soigneerde gedurende de loop "Stuif"

Hmmm, de eerste...