De rechte lijn naar Annecy

Zondag 26 mei zal ik voor het ochtend krieken om 3u00 's nachts - wanneer de meesten nog in hun bed liggen of sommigen er nog moeten inkruipen - aan de start te staan te Annecy, om de Maxi-Trail tot een goed eind te brengen.  Aldus dit zou de bedoeling moeten zijn.

Maar om al deze kilometers, een slordige 84, met een goeie 5000 hoogtemeters tot een goed eind te brengen, gaan vele kilometersvreten vooraf.  Een twee-tal weken vooraf had ik nog een trainingskamp gepland rond de streek van ons Belgische hoogte punt de Baraque Fraiture en dan verwijs ik niet naar het Fritkot ter hoogte van de Afrit van Vielsalm.  Nee, het doel was om in de Ardennen kilometers te malen in een mooie omgeving en vooral ook wat hoogtemeters te verzamelen.  Aangezien het in Beernem een platte omgeving is, met uitzondering van een aantal bruggen is een Beernemse trailrunner hoegenaams eens verplicht om eens ander terrein op te zoeken.

Een ander niet onbelangrijk onderdeel van deze sportieve/familiale uitstap was ook de uitrusting voor de laatste maal uitproberen.  Met in het bijzonder de voeding, dankzij" Overstims" werd de Fruitée appel-peer getest en goedgekeurd en de Perf'n délice Chocolade-munt(after eight, super lekker), uiteraard kwamend energy gel's ook aan bod en de hydrixir longue distance verrijkt met de Care plus ORS.  Op zich is trailrunning ook wel een beetje vreten en zuipen, in de volksmond genoemd sneukeltoertocht.  Finaal komt het daar eigenlijk wel op neer zo snel mogelijk van A naar B.  Maar om die afstand te overbruggen dient men zich te voorzien van spijs en drank net zoals bij een sneukeltoertocht of zelf kroegentocht.  Niet onbelangrijk is dat men zich niet te veel voorziet van al dat lekkers, zodoende dat braakneigingen en diaree niet tot het plan behoren.  In grote lijnen verschillen dus kroegentocht en andere niet zodanig veel van ultra-trailrunning.

njam, njam,...

Om verder aan te sluiten met vergelijkingen heb ik ook mijn nieuwe wandel/loopstokken Black Diamond Ultra Distance getest (Met dank aan Elements).  Deze zouden moeten dienen om zo snel mogelijk een groot hoogtevershil te overbruggen en niet als krukken om nadien mij te ondersteunen terwijl ik van de ene kant van de anderen kant van de weg zwalp ten gevolge van blaren-verzuurde bovenbenen en spontane krampen in de onderste ledematen en eventueel net erboven.  Het gene wat mij bijzonder opviel was dat deze 3-ledige carbon stokjes een pluim waren en enorm makelijk in en uit klapten.
Ze pasten trouwens enorm goed aan de nieuwe hydratatie pack van Ultra Spire Omega.  Het is ook dat zakje dat op de rug gebonden is van boegbeeld en ambasadrice van Patagonia Krissy Moehl.  De Ultra Spire Omega is een super licht ding en biedt voldoende plaats voor een drinkzak van 2 liter en plaats voor alle andere, vaak verplichte items op een ultra trail.
Qua schoeisel was de zaak  reeds eerder beslist, de schoenen die mij over 84 km zouden moeten dragen zijn de Patagonia Gamut trailschoen.  Het is een trailschoen die je beschemt tegen een onstabiele ondergrond en je voldoende grip biedt op en neerwaarts.  Dit allemaal zonder af te doen van het leuke afrollen van de schoen.  De schoen zit mij perfect comfortabel rond de voet en ik hoop dat hij mijn bondgenoot mag zijn gedurende mijn avontuur rond de Lac van Annecy.

The Patagonia Gamut trail shoe

Tot zover de eerste lezing van Thomas