Met de eerste zonnestralen en de eerste warmte trok ik richting région Pas de Calais, dit voor mijn début op de trail des Poilus. Een 47 km lange trail met een hoop modder naar het schijnt. Trail des Poilus moest ook de echte opener zijn van mijn trailseizoen. Goed begonnen is half gewonnen, met deze boodschap in het achterhoofd trok ik richting Lens-Arras.
Op het eerste zicht volgens de horizonlijn zou dit een makkelijke opdracht worden. Geen zware hoogteverschillen en nergens een wolkje te bespeuren. Dit zou wel eens een zeer mooie dag kunnen worden. "Zou" en "kunnen" een wereld van verschil, het werd inderdaad een mooie zonnige dag, maar het "kunnen" bleef ondermaats.
Halfweg wedstrijd begonnen de problemen, door problemen met mijn vochtopname, liep de "jus" stelselmatig uit mijn lijf. Met nog 25 kilometers te gaan zag het ernaar uit dat het toch niet mijn dagje zou worden. Een maag die comleet het noorden kwijt was, darmen die denken dat ze een orgel zijn en flanellen benen waren mijn deel.
Compleet uitgeteld en uitgedroogd kon ik toch de finish bereiken, of dit nu weer verstandig was in mijn opbouw, laat ik in het midden. Experten van de wetenschap zullen wellicht zeggen dat dit niet zo verstandig was, maar diezelfden zullen wellicht ook de vraag stellen, bij het lopen van afstanden van 50 kilometers en meer.
Grote les van dit weekend was: Ik ben een bidon-loper en geen hydratatiepack loper. Het lopen met bidons heeft mij een beter overzicht van hoeveel ik precies drink en niet onbelangrijk met bidons kan je wel eens van smaakje wisselen.
Nu nog zorgen voor snelle en fitte benen voor binnen 2 weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten