Tijd eens om eens achteruit te kijken, in grote lijnen, wat dit jaar op sportief gebied inhield voor een wannabe zoals ik en mezelf.
Om het simpel te houden had ik mijn sportief jaar 2015 uitgetekend vooraf met een paar speer- en piekmomenten met in de aanloop daarvan wat sportief/amusement/ik-wil-niet-alleen lopen/momenten.
Qua speer en piek stond in de sterren geschreven dat ik vlijmscherp en barstens vol vertrouwen aan de meet moest staan in Parijs, namelijk bij de eco-trail, en daarna bij de ultra versie van La Bouillonante om dan in rechte lijn toe te werken naar het walhalla voor ultra-traillopers: de UTMB.
Nadien zou ik proberen om het jaar in schoonheid af te sluiten in een 2-luik Euwerwauer en de Houffa Trakks trail.
Nadien kon ik mezelf belonen of eerder straffen met obligate rust. Eventjes de riem eraf...
Het belonen zit hem dan eigenlijk eerder in het mentale aspect, waarbij ik mijn geest wat rust gun om niet telkens te moeten puzzelen met trainingen, gezinsleven, fulltime werk en sociale leven.
Een straf, die pauze, want sporten in de buitenlucht is voor mij een vorm van ademen.
Doe ik het niet, dan klopt het niet. Het is een noodzaak geworden in mijn leven. Met alle afkickverschijnsels tot gevolg wat zich vertaalt in gezelligheid opzoeken in bierkroegen...dat zich onmiddellijk vertaalt in een "plus" op de weegschaal.
Van al dat gerust en die gezelligheid ben ik uiteindelijk gekomen tot een macro-planning van mijn sportief jaar 2016.
Het eerste grote doel zou terug ergens op de eerste etage van de Eifeltoren moeten liggen en 80 kilometer ervoor.
Mijn betrachting is om met een nog beter gevoel te finishen in de Eco trail Paris.
Daarna zoek ik terug het terrein op in de Ardennen: de eerste maal in La Bouillonante en de tweede maal in de Trail des trappiste (100K).
Niet veel later, een slordige 5 weken daarna, trek ik richting Italië voor de Ultra trail Lavaredo. Een eerste kennismaking met de Dolemieten.
En ten slotte om de zomer af te sluiten zal ik eind augustus aan de start staan in Courmayeur om terug de CCC te lopen.
Tijdens het najaar hoop ik om samen met een mooi team de tricolore te mogen gaan vertegenwoordigen in Portugal tijdens het WK trail.
Een nieuw begin en een terugblijk is ook altijd een moment om een dankjewel te zeggen tegen de mensen die me omgeven en me begeleiden in het nastreven van mijn dromen.
Sinds vorig jaar werk ik samen met Christophe, de bezieler van Trakks.
Dankzij Trakks kon ik dit jaar rekenen op de steun van Suunto, en vanaf volgend jaar komt daar ook
Compressport bij.
Het team van Elements met aan het hoofd de gebroeders Declerq die mij al steunen van "in die beginne" met het merk Patagonia.
Voor al mijn sportvoeding kan ik ook al een aantal jaar terugvallen op kennis en de steun van Didier met Overstims.
Door het blijvende vertrouwen en de steun van mijn commerciële partners vind ik de kracht om op moeilijke momenten door te zetten.
Maar mijn gezin is uiteindelijk mijn grootste steun, de plaats waar ik weg kan met emoties: tranen van geluk of ontgoochelingen...
Het zijn mijn dochters Elle en Bes die mij blijven mentaal motiveren als ik in een ultra door het ijs dreig te zakken. Het is mijn vrouw Leen die mij 100% steunt, verzorgt en mijn wonden likt. Mijn vrouw is de grote motor achter thomastrailrunner.
Dank ook aan mijn trouwste supporters, mijn ouders, die overal op post staan.
Dank al diegenen die mij vergezelden en diegenen die mijn pad kruisten en me een glimlach gaven tijdens één van mijn lange trainingen.
Dank aan iedereen die gelooft dat je van sporten een beter mens wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten