Zondag 8 december zou ik na een gedwongen rust-trail-pauze terug de schoenen aantrekken voor wat steviger werk. De Houffatrail 25 kilometer zou de ultieme test moeten zijn of ik terug klaar zou zijn om de aansluiting te maken met de nationale top van het trailgebeuren.
Bij mijn korte afwezigheid stelde ik reeds vast dat er tal van nieuwe namen en snelle jongens boven water komen in het explorerende trailwereldje. Vooral de snelle jongens van de baan en sommige tri-atleten hebben ondertussen de weg gevonden naar het trailgebeuren. Dit zal in de toekomst ongetwijfeld voor mooie momenten zorgen...
Sommigen van die volbloeden hadden ook de weg gevonden naar Houffalize. En ik heb het reeds ten lijve mogen ondervinden dat er héél wat concurentie is bijgekomen op de kortere trail.
Van bij de aanvang voelde ik dat ik moest lossen bij de kopgroep. Voor mij uit zag ik dat er zich een mooie omvangrijke kopgroep aan het vormen was. Helaas liep ik achter de feiten aan. En hoezeer ik ook mijn best deed om de aansluiting te maken in de modder hoe dieper ik wegzonk in het bruine slijk. Uiteindelijk verdween de ooooh zo mooie kopgroep uit mijn vizier en was ik uitgewezen om mijn eigen koers te maken en mij niet te laten opjagen door het achter lopende wild. De chrono en de gps verliepen zeer vlotjes en de kilometers gleden voorbij. Op de platte stabiele stukken kon ik telkens nog mijn "brom" aansteken om zo op zoek te gaan naar de " te snelle starters". Helaas was er uiteindelijk maar eentje die zich wat verslikt had in de snelle start en de zware omloop.
Na een test en een zoektocht naar mijn vertrouwen bolde ik als 8ste de trailexpo binnen. Met net geen gemiddelde van 13km/u (12.95) kan ik zeggen dat de test geslaagd is en het vertrouwen terug-gevonden-gewonnen is.
Geen eremetaal voor mij. Maar wel een goed gevoel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten